​Vanzelfsprekend is er over drugs en verslaving veel meer kennis  aanwezig dan dat ik op mijn website weergeef. Ik probeer door middel van simpele gedichtjes een duidelijke gevoelswaarde aan de verschillende  drugs soorten te geven. Ik kan dit vanzelfsprekend enkel doordat ik  jaren lang zéér zwaar verslaafd ben geweest.
Indien mijn site meer vragen dan antwoorden op mocht  roepen, verwijs ik U graag naar de website van het Trimbos instituut. Hier word zeer  volledig op alle drugs soorten en verslavingen ingegaan.
Ten aanzien van mensen die hulp zoeken bij het te boven komen  van een verslaving; “Je moet het zelf doen”..!!! Mijn boek kan hier zeker enig houvast bieden!
De drugshulpverlening in  Nederland moddert al jaren lang ten kostte van verslaafden op hetzelfde pad verder. De recidive is onveranderd hoog en de door verscheidene  instituten vermelde succespercentages zijn gebaseerd op korte termijn  monitoring van patiënten.
Zelfs het door “het Jellinek” onlangs geïntroduceerde “Minesota” model is niet “evidence based”. Hoewel navraag mijnerzijds oplevert dat men inderdaad voornemens is patiënten langer te volgen. Naar verluid 3 tot 5 jaar
Hazelden, het Amerikaanse moeder instituut gebruikt voor haar succes percentages slechts een cliënt monitor termijn van 1 jaar.  Dit terwijl de ervaring leert dat mensen zelfs na jaren nog terug kunnen vallen in hun voormalig gebruik daar waar anderen gewoon clean door het  leven gaan. Stoppen met drugs en dan met name heroïne, cocaïne en speed, vereisen buiten een redelijke mate van zelfdiscipline ook een  maatschappij die niet stigmatiseert.
Verslaving word door allerlei zogenaamde deskundigen, heden nog steeds, afgedaan als een levenslange conditie die ongeneeslijk is.  Zolang je de deskundigen gelooft en dit dogma aanvaart als waarheid, is er dus geen weg terug. Maar zolang men niet meer adequatere, lange termijn, “patiënt monitor systemen”  introduceert  heeft men in mijn optiek geen recht van spreken. 
Geloof mij: Er is altijd een weg terug...

​